Türkiye'de son 15 yılda yaşanan ekonomik krizler, yüksek enflasyon, döviz kurlarındaki dalgalanmalar ve gelir adaletsizliği, vatandaşların alım gücünü ciddi şekilde düşürdü. Halen kullanımdaki en yüksek banknot olan 200 TL, 1 Ocak 2009'da piyasaya sürüldüğünde 132 dolar değerindeydi. Bugün ise 200 TL, 6.46 dolara tekabül ediyor. Bu da yüzde 95'lik bir değer kaybına işaret ediyor. Aynı şekilde, 2009'da 200 TL ile alınabilen bir sepet mal, bugün 4 bin 86 TL'ye mal oluyor. Bu da yüzde 1.943'lük bir fiyat artışına denk geliyor. Türkiye'de alım gücünün düşmesi, tüketici davranışlarını da değiştiriyor. Yapılan araştırmalar Türkiye'de 10 kişiden 8'i alım gücünün azaldığını gösteriyor. Gıda harcamalarına daha çok para ayırmak zorunda kalan tüketiciler, kaliteli markalar yerine markasız ürünleri tercih etmek zorunda kalıyor ve promosyonları takip ediyor. Giyim alışverişini kısıyor, dışarıdan daha az yemek sipariş ediyor, elektrikli araçları daha az kullanmaya özen gösteriyor.
Yurt dışı hayali kuruluyor
Türkiye'de alım gücünün düşmesi, aynı zamanda sosyal ve siyasi sonuçlar da doğuruyor. Enflasyon karşısında alım gücünün hızla erimesi, düşük gelir gruplarını sefalet sınırına getirirken, gençlerimizi yurtdışında daha yüksek bir refah seviyesi yakalama arayışına itiyor. Gelir dağılımındaki bozulma, toplumsal huzur ve barışı tehdit ediyor. Alım gücünün düşmesi, aynı zamanda hükümetin ekonomik politikalarına olan güveni de zedeliyor. Vatandaşlar, enflasyonla mücadele, istikrarlı büyüme, gelir adaleti, yatırım ve istihdam teşviki gibi konularda daha etkili ve tutarlı politikalar bekliyor. Bu sayede, Türkiye'nin potansiyeline uygun bir büyüme performansı yakalanabilir, vatandaşların refah seviyesi artırılabilir, toplumsal barış ve huzur korunabilir.
